دموکراسی رادیکال Radical democracy
از مقدمه‌ی جاناتان فریدلند: سال بلو کتاب ماجراهای اوگی مارچ را با جمله‌ای آغاز می‌کند که بعدها تبدیل می‌شود به یکی از نقل‌شده‌ترین جملات آغازین در ادبیات آمریکا. داستان این‌طور آغاز می‌شود: «من یک آمریکایی هستم…». این جمله، که در ۱۹۵۳ نوشته شد، گویی تجسم وجد و شعف نسلی جدید است، نسلی سرشار از جوش و خروش آمریکای پس از جنگ و لبریز از امکان‌های جدید، نسلی که می‌خواهد قرن بیستم را از آن خود کند.
کتاب دنیل، که قریب به دو دهه بعد در ۱۹۷۱ منتشر شد، در حکم پادزهر این نگاه است: چشم به نیمه‌ی تاریک رویای آمریکایی دارد و راوی یک کابوس خاص آمریکایی است ـــ راوی دقیقه‌ای است که در آن ملتی که خود را بزرگترین دموکراسی دنیا می‌داند عقلش را از دست داد. این کتاب، در ضمن، ادگار لورنس دکتروف را در زمره‌ی برجسته‌ترین رمان‌نویسان آمریکا آورد: با رمان کتاب دنیل، دکتروف هم در کنار جان آپدایک، فیلیپ راث و البته خود بلو در جایگاه یکی از وقایع‌نگاران اصلی قرن بیستم آمریکا قرار گرفت.
